บทที่ 52

เมื่อเห็นท่าทีกำเริบเสิบสานของนาง เว่ยฉงซีก็อยากจะหยิบนางให้ตาย หญิงผู้นี้เริ่มจะหลงระเริงอีกแล้ว

"ไม่อยากบอกก็ไม่ต้องบอก” เว่ยฉงซีหันศีรษะและจดจ่ออยู่กับการแกว่งถ้วยชาของเขา

ซือลั่วกล่าว "ท่านอ๋องน้อยเว่ย ช่วยอะไรหน่อยได้ไหม”

“ทำไมข้าจะต้องช่วยเจ้า”

“ในเมื่อเจ้ากินของของข้าดื่มของของข้า แล้วไม่ควรจ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ